Registratie en conservatie

 

Ik probeer hier uit te leggen waarom conserveren en registreren van objecten in de museale wereld zo belangrijk zijn en ook dat dit soort werk eigenlijk het leukste is om te doen bij een museum, bedenk alleen al de beschrijvingen van een object(speuren) en ook dat wat je er aan gedaan hebt (reversible) of passief (niet lui) werken met de materie is toch wel het allerleukste om te doen! Je doet dit voor de volgende generaties!

.

Adlib en axiell zijn misschien wel de meest gebruikte software systemen die worden gebruikt in musea, maar ze zijn gelijk de meest complexe oftewel je kunt het heel erg ingewikkeld maken zodat er in een klein museum niemand mee kan werken behalve degene die het heeft opgezet. Dit is in mijn ogen niet de bedoeling!

Een voorbeeld: je beschrijft of zoekt een sabel, dan behoort deze tot de groep wapens,handwapens,slagwapens,steekwapen,offensief/defensief gebruik,periode,materiaal,betekenis,waar gemaakt,etc.,dit is prachtig maar de plaats van waar het object is of waar het naar toe gaat is naar mijn mening net zo belangrijk en moet je goed vast leggen, voorbeeld "zaal 3 ,binnenmuur, etc." , en in het depot geef je elke plank een nummer, als je dit doet kun je in adlib/axiell een plaats geschiedenis maken zodat je na jaren kunt zien waar het heeft gestaan/gehangen en of met welke tentoonstelling het gebruikt is, ook is een bruikleen overzicht te maken (aan wie en hoe lang en de status voor en na bruikleen) Ik stel altijd de vraag : wie, wat, waar, hoe, en met welke (hulp) middelen. Je komt er echt ver mee.

Uit ervaring weet ik dat veel objecten niet op de juiste plek liggen/staan en altijd/veelal is dit onbedoeld gedaan door het ontbreken van een leidraad die uitlegd hoe om te gaan met verplaatsingen. Dit zal moeten worden ingevoerd en uiteraard zal het dan goed moeten worden nageleefd.

Niets is erger dan iets te bezitten maar dat het gewoonweg niet te vinden is en het wordt nog erger als een kleinzoon vraagt waar de schenking van zijn opa`s sabel is en of hij hem mag zien! Ik heb deze brief eens mogen schrijven en geloof mij met veel schaamte.

Geef bij een klein museum 1 persoon de leiding over objecten , bij een groter museum een afdeling.

Laat meerdere mensen omgaan met Adlib en Axiell (dit is alleen al gemakkelijk met ziekte en of de registrator naar ander werk verdwijnt) maar laat 1 (een) iemand de leiding en verantwoording nemen en houden zodat je minder hoort "mijn voorganger heeft....".(Gruwel)

Wat ik heel belangrijk vind is dat iedereen die het leuk, nuttig, leerzaam acht dit te oefenen met adlib of axiell dit vooral te doen (niet allemaal te gelijk) al is het alleen maar om beschrijvingen van een object te kunnen vinden en zijn/haar nut ervan op te nemen. (ook kun je vaak nog meer te weten komen als er gebruik is gemaakt van hyperlinks die naar sites verwijzen op het internet.) Vraag erom en ga ervoor!

 

 Hou altijd rekening met onderstaande!! ( de standaard attitude )

Afwegingen bij toepassing conserveringstechnieken !!

Bij verschillende vormen van conservering, vooral bij museologische conservering , monumentenzorg en natuurbescherming bestaat er vaak een spanningsveld tussen verschillende eisen waaraan moet worden voldaan. Deze eisen zijn:

• Oorspronkelijkheid: het object moet liefst helemaal niet worden veranderd.
• Toegankelijkheid: om het object, bijvoorbeeld een oud boek, te kunnen bekijken en bestuderen is het noodzakelijk dat het gezien en eventueel aangeraakt kan worden en niet uitsluitend in het donker blijft of anderszins aan het zicht wordt onttroken.
• Houdbaarheid: het moet zodanig bewaard worden dat latere generaties de kans hebben het originele object te zien.
• Toekomstbestendigheid: men moet rekening houden met toekomstige mogelijkheden, zowel voor een betere conserveringmethode, voor betere methoden van onderzoek als voor nieuwe opvattingen over toegankelijkheid en gebruik. Hoe meer men nu aan een object verandert, hoe meer opties men toekomstige generaties wellicht ontneemt om de gewenste informatie aan het object te ontlenen of het object op een betere manier te conserveren.

Soms is het afschermen van een object voorwerp voldoende en mogelijk. Beschermen van musale objecten tegen gebruik, aanraking, vocht, stof, oxidatie en licht is mogelijk door het in een droge vitrine te leggen, eventueel gevuld met een inert gas en onder meer of minder extreme vormen van duisternis. Alleen langzame spontaneontbinding zonder zuurstof is dan nog mogelijk.

In de meeste vakgebieden die met vergankelijk materiaal omgaan zijn voor veel soorten objecten conserveringsmethoden ontwikkeld die bij consensus algemeen worden toegepast.